[طراحی سازه سبک برای خلق فضاهای موقت شهری] (نمونه موردی : محور چهارباغ عباسی اصفهان)

دراینجا هدف طراحی سازه ای سبک برای خلق فضاهای موقت شهری می باشد.این سازه سبک و شفاف بوده ، به راحتی در محیط نشسته و خود را به محیط تحمیل نمی کند، طراحی آن به صورت مدولار بوده و قابل جمع شدن و برپا شدن توسط نیروی غیر متخصص و بومی می باشد، هزینه ساخت آن پائین بوده و قابل حرکت (portable) می باشد در ضمن قابلیت گسترش و تعمیم به کل شهر و اصلاح چهره شهر(طراحی از جزء به کلان) را داراست. با توجه به این ویژگی ها این سازه سبک قابلیت نشستن در محور تاریخی چهارباغ عباسی اصفهان را دارد و با توجه به پتانسیل ها و نقاط قوت محور چهارباغ عباسی اصفهان و نقاط ضعف موجود در آن این محور جهت نشستن این سازه در آن پیشنهاد می شود. با نشستن این سازه در محیط روحی تازه به فضا دمیده شده و با کشاندن مردم به فضاهای باز شهری ، حضور و مشارکت آنها با یکدیگر در تعاملات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی بنا به نیاز روز مردم منطقه، حیات وسرزندگی درآن فضا جاری شده، رفتارهای شهری تغییر کرده و چهره شهر اصلاح می شود این پژوهش تحقیقی کاربردی – توسعه ای است. جمع آوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای، مصاحبه، عکاسی ومشاهده مستقیم انجام شد سپس با ارائه نگاهی تکنیکی و محیطی از موضوع، دست به طراحی خلاقانه در سه حیطه طراحی صنعتی، معماری و شهری زده، به طراحی دانه های سبک و شفافی به کمک تکنیک سازه بادی دو لایه به عنوان نقاط مکث، تامل، منظرگاه، فضائی برای نشستن، فضای نمایشگاهی و... رسیده، سپس با وارد شدن در حیطه شهری با قراردادن آنها در نقاط مختلف محور چهارباغ عباسی و قابلیت تعمیم آن به کل شهر و در کنار هر بنای تاریخی دیگری، بالش های شهری (سازه سبک شهری) را خواهیم داشت که با کشاندن مردم به فضاهای باز شهری با برقراری تعاملات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی حیات و سرزندگی را در فضا جاری ساخته ، رفتار های شهری را تغییر داده و چهره شهر را اصلاح می کند.